طبقه بندی مال الکوژن
موقعیت دندان ها زمانی نرمال محسوب می شود که دندان های بالا کمی جلوتر از دندان های پایین قرار بگیرند. ناهنجاری دندان ، بر اساس چگونگی قرارگیری دندان های بالا و پایین بر روی یکدیگر طبقه بندی می شود. استخوان های فک و ارتباط آن ها با دندان ها نیز نقش مهمی در جایگاه دندان ایفا می کنند. مشکلات مادرزادی فک می تواند به بروز ناهنجاری فک و دندان بیانجامد. ناهنجاری های دندانی در حالت های شدید ممکن است باعث جابه جایی مفصل آرواره شوند.
مال اکلوژن کلاس یک
در این ناهنجاری دندان با وجود آنکه دندان های آسیای بالا و پایین در جایگاه مناسبی قرار دارند، دندان ها دارای فضای خیلی کم یا خیلی زیاد هستند. در مال اکلوژن کلاس یک اندازه دندان ها باعث بروز ناهنجاری می شود.
مال اکلوژن کلاس دو
در این شرایط دندان های آسیای بالا و پایین به درستی روی یکدیگر قرار می گیرند ولی جایگاه دندان های قدامی درست نیست. مال اکلوژن کلاس دو زمانی رخ می دهد که فک پایین عقب تر از فک بالا قرار بگیرد.
مال اکلوژن کلاس سه
دندان های آسیای پایین جلوتر از جایگاه مناسب هستند و با دندان های آسیای بالا مطابقت ندارند. این وضعیت باعث پیش آمدگی دندان ها و فک پایین می شود که مشکلات بسیاری را برای بافت لثه ایجاد می کند.
انواع مال اکلوژن ها
مال اکلوژن یا ناهنجاری دهان و دندان به معنای داشتن دندان های ناصاف یا بایت نامناسب است. بایت به معنی نحوه قرار گرفتن دندان ها و فک بالا و پایین روی یکدیگر است. در بایت عادی و طبیعی، دندان های بالا به مقداری جلوتر از دندان های پایین قرار می گیرند. انسان های کمی هستند که دارای بایتی نرمال باشند. ناهنجاری های دندانی زمانی رخ می دهد که بایت فرد از حالت عادی خارج شود. در بیشتر مواقع ناهنجاری های دهان و دندان مشکلی ظاهریست. به این معنی که افراد از ظاهر دندان هایشان راضی نیستند. اما مشکلات ناهنجاری های دندانی فکی از این فراتر می رود. انواع مال اکلوژن می توانند در اعتماد به نفس افراد مشکلاتی را به وجود بیاورند. مراقبت از دندان های ناصاف سخت تر است و در بیشتر مواقع به پوسیدگی و از دست رفتن دندان می انجامد. اگر ناهنجاری دندانها شدید باشد، می تواند موجب مشکلاتی در جویدن غذا و گفتار شود. در ادامه به معرفی انواع مال اکلوژن پرداخته می شود. که همه این ناهنجاری ها میتواند با مراجعه به دکتر متخصص ارتودنسی درمان شود.
دیپ بایت
زمانی رخ می دهد که دندان های جلوی بالا کاملا روی دندان های جلوی پایین همپوشانی داشته باشد.
کراس بایت
در این نوع ناهنجاری یک یا همه دندان های بالا در سمت داخلی دندان های فک پایین قرار می گیرند.
اپن بایت
با وجود بایت درست، دندان های جلوی بالا و پایین به یکدیگر نمی رسند و فضایی خالی را شکل می دهند.
اورجت
در این شرایط دندان های قدامی بالا رو به بیرون و جلوتر از دندان های قدامی پایین قرار می گیرند.
آندربایت
هنگامی رخ می دهد که دندان های جلویی فک پایین بسیار جلوتر از دندان های جلوی فک بالا هستند.
دندان های فاصله دار
معمولا میان دو دندان جلویی فک بالا رخ می دهد اما می تواند میان دندان های دیگر هم وجود داشته باشد.
دندان های غایب
زمانی که دندان ها به هر دلیلی از دست می روند، فضای خالی آنها در میان دیگر دندان ها مشاهده می شود.
دندان نیش نهفته
هنگامی که دندان نیش فضای کافی برای رویش نداشته باشد، به صورت نهفته در بافت لثه باقی می ماند.