فاصله بین دندانی یا دیاستما منطقه ای با فضای اضافی میان دو یا چند دندان است. دو دندان جلوی فک بالا جایی است که معمولا فاصله بین دندانی دیده می شود. بسیاری از کودکان این فاصله بین دنداهای جلو را زمانی که دندان های شیری می افتند تجربه می کنند. با وجود این در بیشتر مواقع این فواصل با رویش دندانهای دائمی بسته می شوند.
فاصله بین دندانها یا diastema ممکن است به دلیل عدم تطابق اندازه دندان ها، از دست رفتن یک دندان یا فرنوم لبی بزرگ به وجود بیاید. فرنوم لبی بافتیست که از داخل لب تا بافت لثه جایی که دو دندان قدامی بالا وجود دارند، کشیده می شود. عوامل ثانویه به وجود آمدن این شرایط شامل مشکلات تراز دهان مانند اورجت یا پیش آمدگی دندان باشد. بسیاری از مشکلات این نوع ناهنجاری، با ارتودنسي کودکان از میان می روند و دهان به حالت نرمال خود باز می گردد.
گزینه هایی برای درمان فاصله بین دندانی
زمانی که دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی دلیل فاصله دندانی را تشخیص دهد، برنامه ریزی برای درمان مورد بحث قرار می گیرد. گزینه های درمان شامل موارد زیر هستند:
- نگه داشتن فاصله بین دندان ها
- درمان ارتودنسی برای جابه جایی دندان ها و بستن فاصله میان دندان
- استفاده از روکش سرامیکی، قطعات بسیار نازکی از چینی که به بیرون دندانها متصل می شود.
- قرار دادن بریج یا تاج دندان یا جایگزینی دندان با ایمپلنت
اگر دارای فرنوم لبی بزرگ هستید، ممکن است به پریودنتیست ارجاع داده شوید تا در مورد شیوه درمان و عمل جراحی فرنکتومی مشاوره بگیرید. این جراحی شامل بریدن فرنوم و سپس جا به جایی آن است که اجازه انعطاف بیشتری را به بافت لثه می دهد. اگر فرنکتومی بر روی کودک انجام شود، ممکن است که فاصله بین دندانها پس از عمل بسته شود. اگر جراحی بر روی فردی بزرگسال یا نوجوان انجام گیرد، فضای میان دندان ها با ارتودنسی بسته خواهد شد. برای تشخیص و انتخاب گزینه درمانی مناسب درمان، مشاوره با دندانپزشک الزامی است.